Łąki świeże są stosunkowo częste. W Polsce wyróżnia się kilka typów łąk świeżych. Różnią się od siebie składem florystycznym oraz rozmieszczeniem. Znane są dwa zbiorowiska górskie- określane jako łąki mieczykowo - mietlicowe lub konietlicowe , które występują w Karpatach Zachodnich oraz Sudetach. Dwa kolejne typy łąk są na niżu i niższych położeniach górskich całej Polski. Reprezentują je łąki rajgrasowe i łąki wiechlinowo-kostrzewowe.
Półnaturalne łąki świeże porastają gleby żyzne (eutroficzne) lub średnio żyzne, umiarkowanie wilgotne, głównie mineralne. Są to zwykle gliniaste i piaszczysto-gliniaste gleby brunatne, niekiedy brunatniejące mady lub dobrze nawożone nawozami wapiennymi gleby bielicoziemne. Cechują się one optymalnymi stosunkami wodnymi i powietrznymi. Łąki świeże, często zajmują skłony lub wierzchowiny wysoczyzn, niekiedy wyższe tarasy rzeczne, zalewane jedynie epizodycznie.
Struktura warstwowa łąk świeżych jest zróżnicowana. Najwyższą warstwę tworzą szlachetne, miękko listne trawy, takie jak : rajgras wyniosły, owsica omszona, kupkówka pospolita, stokłosa miękka i inne. Zwykle niższe od ich kwiatostanów są barwnie rosnące byliny , w tym liczne rośliny motylkowe, których udział wpływa na wybitne walory paszowe siana pozyskiwanego z tych łąk. Warstwa mszysta rozwinięta jest bardzo słabo lub wcale.
W składzie gatunkowym znaczny udział mają byliny z rodzin selerowatych, jak np. marchew zwyczajna, barszcz zwyczajny oraz bobowatych jak np. komonica zwyczajna oraz koniczyny. Bardzo często występuje na nich bodziszek łąkowy, świerzbnica polna, dzwonek rozpierzchły i złocień właściwy. Siedliska wypasane charakteryzuje występowanie m.in. stokrotki pospolitej i grzebienicy pospolitej. Dodatkowo są to siedliska bogate w gatunki kwitnące w różnym czasie, dlatego stanowią schronienie dla wielu gatunków motyli.
Charakter łąk świeżych zależy od sposobu ich użytkowania, należy do nich sposób i czas koszenia, ewentualny wypas i wydeptywanie, dawki i częstość nawożenia , wysiewania mieszanek łąkowych, bronowanie, wałowanie itp. Istotnym czynnikiem jest wypas. Rajgras wyniosły i wiele towarzyszących mu wysokich dwuliściennych bylin źle znoszą wydeptywanie i zgryzanie, w efekcie czego ustępują, a na ich miejscu pojawiają się typowe rośliny pastwiskowe, np. stokrotka pospolita, brodawnik jesienny i koniczyna biała. Z kolei nadmierne nawożenie prowadzi do zubożenia składu gatunkowego i masowego rozwoju traw.
Łąki świeże są bardzo dobrymi jakościowo użytkami zielonymi. Ich wartość gospodarcza jest wysoka. Dobrze zagospodarowane łąki mogą dać do trzech pokosów doskonałego siana rocznie, jednak biorąc udział w programie rolno środowiskowym dopuszczalny jest jeden do dwóch pokosów w roku (liczbę tą określa ekspert przyrodniczy w dokumentacji przyrodniczej). Dla utrzymania optymalnego składu florystycznego i struktury tych łąk wskazane jest okresowe nawożenie i systematyczne koszenie.
Posiadając w gospodarstwie łąki świeże, można uzyskać dodatkową płatność w wysokości 1083 zł do hektara przystępując do działania rolno-środowiskowo- klimatycznego w ramach PROW na lata 2014 -2020. Działanie to ma na celu m.in. utrzymanie bądź przywrócenie właściwego stanu lub zapobiegania pogarszania się stanu cennych siedlisk przyrodniczych, występujących na łąkach i pastwiskach, poprzez stosowanie tradycyjnych i ekstensywnych sposobów użytkowania poszczególnych siedlisk.
W celu uzyskania płatności niezbędna jest ekspertyza przyrodnicza wykonana przez eksperta przyrodniczego. Konieczne jest również sporządzenie planu działalności rolnośrodowiskowej przez uprawnionego doradcę rolnośrodowiskowego.
W ramach działania możliwe są trzy rodzaje użytkowania: kośny, pastwiskowy i kośno- pastwiskowy.
Wymogi obowiązkowe dla wszystkich typów użytkowania łąk świeżych:
Częstość koszenia przy użytkowaniu kośnym: jeden lub 2 pokosy w roku; liczba pokosów określona przez eksperta przyrodniczego. Termin koszenia od 15 czerwca do 30 września.
Natomiast przy użytkowaniu kośno –pastwiskowym jeden pokos i wypas po pokosie w terminie do dnia 15 października przy obsadzie zwierząt do 1 DJP/ha gruntów objętych wsparciem w ramach wariantu. Dla użytkowania pastwiskowego zwierzęta wypasa się od 1maja do 15 października
przy obsadzie od 0,5 DJP do 1 DJP/ha trwałych użytków zielonych.
Bliższe informacje można uzyskać w Powiatowych Zespołach Doradztwa Rolniczego oraz w Dziale Rolnictwa Ekologicznego i Ochrony Środowiska PODR w Boguchwale.